Aan de overkant van de oceaan

Vanaf het begin dat we deze reis aan het plannen waren stond Suriname zeer hoog op het lijstje van wenselijke bestemmingen. We hebben dan ook voor een aantal weken een plek geserveerd bij Marina Resort Waterland, 30 mijl de rivier op een stuk voorbij Paramaribo.

In het einde van de middag van 23 december liggen we daadwerkelijk aan de steiger en kan de champagne open om op de oversteek te toosten. We liggen gedurende de feestdagen met 9 andere Nederlandse/Belgische boten in de Marina. En natuurlijk moeten Kerst en de jaarwisseling gezamenlijk gevierd worden. Echter, na ruim 2 weken op zee is onze voorraad met vers materiaal toch echt wel op. Gelukkig niet alleen bij ons en Bart, van zeiljacht Maeva, offert zich op om met een klein busje vol met zeilers naar de supermarkt in Paramaribo te rijden. Niet zo ver weg maar gezien de staat van onderhoud van de wegen en de drukte rond Paramaribo kost 25 kilometer rijden toch al gauw een uur.

Op eerste kerstdag kookt iedereen iets en wordt er met z’n allen op de stijger gegeten. Tot laat in de nacht wordt er nog muziek gemaakt.

Suriname is voor ons een hele nieuwe ervaring. ’s Morgens als je wakker wordt hoor je niet de merel zingen maar hoor je de brulapen die aan de andere kant van de rivier zitten/hangen te brullen en zijn er nog veel meer andere onbekende geluiden vanuit de natuur. Vlak bij de haven komt iedere ochtend een groep doodshoofd aapjes langs.

De hoofdstad Paramaribo is een chaotische stad. Veel koloniale huizen zijn opgeknapt maar een even zo’n grote hoeveelheid is in zeer vervallen staat. Men is trots op zijn land maar doet weinig om het te onderhouden

In het verkeer zit niet echt een structuur en de wegen zijn erg slecht, vooral de belangrijkste weg naar Paramaribo is in de laatste 5 kilometer abominabel slecht. Bij een regenbui staat direct alles blank. En regenen dat doet het af en toe in grote hoeveelheden, het is kleine regentijd. Ik wil niet weten hoe het er in de grote regentijd aan toe gaat.

De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam en rondom Paramaribo wordt voornamelijk Nederlands gesproken. Nederlands is ook de taal bij de officiële instanties. Plaatsnamen en straatnamen zijn in het Nederlands met plaatsen als Groningen, Wageningen en Domburg.

Alle supermarkten zijn in handen van Chinezen en op bijna iedere straathoek heb je wel een supermarkt. Meestal erg klein, met een assortiment van “van alles en nog wat” maar natuurlijk nooit datgene wat jij nodig hebt. Rondom Paramaribo zijn 3 grote supermarkten met Europees assortiment voornamelijk uit Nederland. Ook deze supermarkten zijn in handen van Chinezen.

Op Oudejaarsdag gaan we ’s middags met 18 personen in een busje naar Paramaribo om te zien hoe Suriname het jaar uit luid. Dat doen ze dus met z’n allen op straat met eten en drinken (veel drinken) en een hoop kabaal uit immense boxen. De “jonkies” van de groep blijven ook voor de avond in Paramaribo, de “oudjes” gaan in de loop van de middag terug en vieren samen met Noël, de eigenaar van het Resort, oudjaarsavond met oliebollen, appelflappen en natuurlijk champagne om 24:00 uur. Op 1 januari volgt een gezamenlijke Nieuwjaars duik en zorgt Marjan voor echte erwtensoep.

Dit is het gebied waar de Marrons wonen, afstammelingen van  Afrikaanse slaven die ooit naar Suriname gehaald zijn en die het lukte om aan de slavernij te ontsnappen door het binnenland in te vluchten. Het is een trots volk wat graag vast houdt aan tradities en de eenvoudige levenswijze.

3 Dagen lopen we met een gids door de jungle van dorp naar dorp en iedere nacht slapen we op een ander Resort aan de rivier. Zo af en toe wordt er met de Korjaal een stuk varend overbrugt. Voordeel hiervan is dat een deel van onze bagage in de Korjaal achter kan blijven terwijl wij weer naar het volgende dorp wandelen.

Een dag later brengen we John met de huurauto naar het vliegveld. Zijn week Suriname zit er op en we hebben het erg leuk gevonden om dit met hem te delen. Wij besteden nog 2 dagen aan boodschappen doen en uitklaren en varen op donderdag weer richting de riviermonding om bij Braamspunt ons Suriname avontuur te eindigen, daar waar het 3 weken daar voor ook begon.