In 1992 kopen we ons eerste zeilbootje, een BM 16 m2. Het is een ex-verhuur boot met een aangepaste kiel voor ondiep water. In de winter knappen we de boot op in de loods in Zwolle. Nieuwe kiel, een nieuwe spiegel (-5 cm van de romplengte) en volledig kaal gehaald en opnieuw opgelakt, Vayrac wordt in het voorjaar van 1993 gedoopt.
Een aantal jaren hebben we met dit bootje rondom Wanneperveen en Giethoorn gevaren.
In het voorjaar van 1998 ga ik bij Lok in Zwartsluis een blikje lak halen. In de loods ligt een klein kajuitjachtje, lijkend op een Trintella 2A maar dan volledig van Mahonie hout gebouwd. In plaats van alleen een blikje lak kopen we ook de Gûl Swan. Zij ligt al een aantal jaar in de loods en is dus kurk droog. Een goed moment voor een volledige opknap beurt.
Als we in de zomer van 1998 met vakantie zijn op Corsica wordt de Vayrac verkocht en begint het klussen aan de Gûl Swan. De laatste foto van onze vakantie dat jaar is een boot voor anker in een baai bij Corsica en het onderschrift “misschien een volgende keer op deze manier”.
Tot 2003 varen we met de Gul Swan in en om Nederland. Het bootje is echter niet zo stevig als onze vaarplannen, de zeewaardigheid is niet groot genoeg en als we een advertentie zien van een Breeon van Frans Maas is het wachten tot de verkoop van de Gul Swan. In de winter van 2002-2003 is de Gul Swan verkocht terwijl ze nog in de loods in Zwolle ligt.
Ons nieuwe aanwinst, de Stormmeeuw gaat na veel onderhandelen in mei het water in. We gaan eerste een seizoen varen voordat het grote opknappen gaat beginnen. Het is een prachtig schip maar heeft het nodige achterstallig onderhoud.
Het vaargebied wordt uitgebreid naar de Noordzee, Zeeland. In de winter van 2004 besluiten en op Gran Ganaria om te sparen voor 3 maanden verlof. Het plan is om in de zomer van 2008 een langere tocht te gaan maken. In de jaren daar naar toe verlopen de vaartochten niet echt soepel. 2006 problemen met de motor op het moment dat we via Zeeland naar België gaan en in 2007 is de zomer zo slecht dat we niet verder komen dan Borkum.
De tocht in 2008 wordt een groot succes. Via de kust van Zuid Engeland naar de Kanaal Eilanden en terug via de Franse kust. Vanaf Blankenberg is op die tocht alles nieuw. Moe van alle indrukken is de conclusie dat het voor dat moment mooi is geweest maar dat we zeker nog een keer gaan (5 jaar later?).
In 2009 ontdekken we dat het dek van de Stormmeeuw in zeer slechte staat is. De keuze is of de schroothoop of volledig restaureren. Beide is eigenlijk geen optie maar uiteindelijk wordt ze volledig gerestaureerd. Op het stralen en plamuren van de romp doen we alles zelf. Het resultaat mag er zijn.
Deze restauratie zorgt er echter wel voor dat de volgende tocht van 3 maanden iets uitgesteld wordt. Met meer ervaring en vrijheid varen we in de zomervakanties wel makkelijker naar Frankrijk of bijvoorbeeld het eiland Wight. De focus voor een grotere tocht wordt gelegd op 2014. Als door werkomstandigheden ook dat niet gehaald wordt, besluiten we dat de Stormmeeuw te koop gaat. Voor echt lange tochten is het varen met de Stormmeeuw iets te spartaans en de zoektocht naar een passende vervanging start. Lang ligt de focus op een Standfast 43 die in Den Helder te koop ligt. De vraagprijs is echter boven ons budget en er moet veel aan gebeuren. Die gaat niet ons nieuwe schip worden, hoe spijtig ook.
Op één van de laatste tochten met de Stormmeeuw hebben we in Durgerdam een Spirit 41 zien liggen, een zeer goed alternatief voor de Standfast. Het schip is in perfecte staat en over te nemen van de eerste eigenaar. De onderhandelingen verlopen wat moeizaam maar uiteindelijk verruilt de dan nog La Fey op 16 december 2016 van eigenaar om daarna als Spirit of a Geisha verder door het leven te gaan. Het schip voor echt langere tochten is in ons bezit. Gekocht om ook in de weekenden op het IJsselmeer lekker snel te kunnen zeilen. Kort om voor ons een alleskunner.
Het plan voor 2018 wordt gemaakt. 3 maanden weg voor een tocht naar zuid Engeland, zuid Bretagne en hopelijk ook de noord Spaanse kust. De noord Spaanse kust hebben we niet gehaald maar het was een fantastische tocht. Ook nu hebben we aan het einde van de 3 maanden weer het gevoel dat het wel even mooi geweest is. Over 5 jaar weer verder. Als we de draad weer opgepakt hebben begint het al snel weer te kriebelen.
2019 is een hectisch jaar. Anemiek verruilt van werkgever en beide moeders komen te overlijden. Ondertussen komt de vraag op tafel of we wel echt datgene met ons leven doen wat we willen. Gaan we toch niet voor die grotere tocht, de oceaan over, de wereld rond? We spreken af hier beide, afzonderlijk van elkaar, een aantal maanden over na te denken en op 10 augustus onder het genot van een etentje bij La Bodega hier gezamenlijk een besluit in te nemen. Het unanieme besluit; WE GAAN!
Reactie plaatsen
Reacties