Kun je na verloop van tijd ook een beetje reismoe worden? Wij denken van wel, al valt het wel erg onder de categorie “welvaartsziekten”. Het is misschien wel te vergelijken met overtraind zijn bij een topsporter. De topsporter traint om steeds beter te worden. Maar van trainen wordt je moe en als je te veel traint of op een verkeerde manier wordt je alleen maar meer moe van en gaan juist de prestaties achteruit. Als reactie hierop doet de topsporter weer meer trainen want hij zal en moet toch zijn vorige prestatie verbeteren, met alle gevolgen van dien.
In de zomer van 2023 hebben we 3 maanden stil gelegen op Curaçao i.v.m. het orkaan seizoen en de revalidatie van Annemiek. Het is dan half september als we Curaçao verlaten om onze tocht voort te zetten. Vanaf dat moment wordt er veel gevaren, worden vele landen aan gedaan en verschillende culturen bezocht. Via Colombia, San Blas, Panama, Jamaica en Cuba komen we in maart 2024 aan op de Bahama’s. Het doel is om in het goede seizoen de Atlantische oceaan weer over te steken naar Europa en dus varen we in ongeveer 6 weken noordwaarts door de Bahama’s. Via Bermuda maken we in mei de sprong naar de Azoren. Van daar gaan we eind juni naar Marokko en vervolgens de middellandse zee op
We weten dan al dat we vanaf november een tijd lang stil zullen liggen i.v.m. het winterseizoen. Dat betekent dus tot die tijd nog even zo veel mogelijk zien. We genieten van de Balearen maar merken ook dat wat ons betreft de winter net wel even 2 maanden eerder had mogen komen. Maar ja, dat is niet zo en onze nieuwsgierigheid naar Sardinië en Sicilië wint het van de weerstand tegen het reizen.
Je merkt dat je een beetje reismoe wordt aan het feit dat je je steeds meer gaat ergeren aan kleine dingen die een ander land of een andere cultuur met zich mee brengt. Afval wat je plotseling nergens kwijt kunt, ankerbaaien die afgesloten worden in het mooiste gebied van Sardinië of bezienswaardigheden die plotseling een dagje gesloten zijn net op het moment dat jij er naar toe gaat, enz. Normaal zouden we onze schouders er voor op halen of vinden we het misschien wel grappig dat dingen elders net even anders gaan, maar nu gaat het ons tegen staan. Maar ja, er is nog zo veel te zien op onze weg naar de winterligplek dus we gaan nog lekker even door.
Binnenland Sardinië
Sardinië is een prachtig eiland. Wij zijn vanaf Alghero, in het noordwesten van het eiland, via de noordkust naar de oostkant van het eiland gevaren. De Magdalena eilanden in het noordoosten van Sardinië zijn werkelijk prachtig maar helaas mag je daar ’s nachts niet meer voor anker blijven liggen wat het bezoeken van de eilanden een stuk ingewikkelder maakt.
Halverwege de oostkust leggen we de boot in de haven om met de auto een stuk van het binnenland te bekijken. Na deze trip doet het weer ons besluiten om vanaf hier naar Sicilië te vertrekken dus de zuid- en zuidwestkust slaan we helaas over.
Sicilië heeft altijd hoog op ons verlanglijstje gestaan. Het eiland heeft een mooie natuur en een al even indrukwekkende cultuur. Om dit alles te zien moet je echter wel diep in de buidel tasten. En ja, dat wisten we eigenlijk ook wel maar door onze “reismoeheid” gaan we ons er steeds meer aan ergeren en voelen we ons een beetje een melkkoe.
De noordkust is ruig met een aantal leuke kleine plaatsjes en natuurlijk de hoofdstad Palermo. Een prachtige stad om dagen door heen te slenteren. Dat doen we dan ook vol op.
Net ten noordoosten van Sicilië liggen de Eolische eilanden. Een groepje kleine vulkanische eilanden waarvan Stromboli wel de bekendste is omdat de vulkaan daar altijd actief is. Het zijn stuk voor stuk mooie eilanden met goede ankerbaaien en een erg gemoedelijke sfeer.
De tijd in het seizoen begint echter ook wel wat op te schieten en een ding staat zeker nog op het lijstje voor dat het winter is en dat is het beklimmen van de Etna op Sicilië.
We gaan door de straat van Messina, het smalle vaarwater tussen het vaste land van Italië en Sicilië, naar de oostkant van Sicilië. Hier zoeken we een haven op vanwaar uit we een tripje kunnen maken naar de Etna. Helaas zijn er in deze tijd van het jaar geen volledig georganiseerde tripjes meer dus huren we een dagje een auto om op eigen gelegenheid boven te komen.
Het is half oktober en het is mooi geweest. Pim en Monique komen met de camper naar zuid Italië om ons te bezoeken. We hebben afgesproken dat we vanaf 1 november in Roccella Ionica zullen zijn. Voor ons een goede reden om onze winterplek op te gaan zoeken. Op 18 oktober pakken we een gunstige weervenster om van Riposto op Sicilië naar Roccella Ionica op het vaste land van Italië te varen. Sinds Curaçao zijn we dan inmiddels al weer 13 maanden onderweg, hebben 13 landen bezocht en 9200 mijl gevaren. Tijd voor een periode rust, boot onderhoud en werken aan onze eigen gezondheid.
We liggen net een maand stil en kijken nu al weer uit naar het voorjaar om verder te trekken naar Griekenland.
Reactie plaatsen
Reacties
Fijn om weer van jullie een blog te krijgen, een mooi stuk Italië hebben jullie gezien! Geniet van de winterstop en alvast fijne feestdagen, Hartelijke groeten uit Portugal
Hé zusje en zwager, fijn om weer een blog te lezen. Mooie foto’s en zo reizen we weer een beetje met jullie mee.
Geniet van de rust en het ‘niet moeten’.
Liefs.
Wauw, ook dichtbij huis is het allemaal prachtig!
Geniet van jullie ‘rust’, verandering van routine is altijd goed
Een mooie samenvatting van een indrukwekkend jaar. Wat een boel prachtige plekken op de wereld. Kan me voorstellen dat komende periode even fijn is maar het vuurtje zal ook weer gaan aanwakkeren.
We genieten nog steeds van jullie blogs en op Polarsteps. Geniet van de rustperiode en we zijn heel benieuwd hoe jullie ons favoriete vakantieland Griekenland gaan vinden.
Hey Sailors, ik zei al eens tegen jullie of de sleur er al in gaat komen ;), zelfs bij journeys zoals deze kan dat voorkomen Ik lees vele zeil blogs en zie vele zeil vlogs en iedereen overkomt dat, Er zijn zelfs velen die zich ergens gaan settelen, jullie ook ;) ? Maar Sail on en Tabe.
Weer een mooi verslag, weer met plezier gelezen.
Hartelijke groet
Peter
Hoi Mielie en Gerco
Wat een mooi en eerlijk verhaal. En ook weer mooie foto’s. Ik moest gelijk weer denken aan Sardinie. Alghero (oud Barcelona) vind ik geweldig.
Lekker om even een vaste plek te hebben.
Veel plezier en houd ons op de hoogte.
Gr,
Gerard